ιατρικοί εφιάλτες

Ο γιατρός πρέπει να παραμένει ψύχραιμος, να μένει απαθής μπροστά στον ασθενή που υποφέρει, να κρατάει απόσταση, να μη συμπάσχει.Πόσο αλήθεια είναι άραγε όλα αυτά και πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα όταν πρόκειται για ανθρώπους γιατρούς με δικές τους ανασφάλειες, ευαισθησίες, αμφισβητήσεις και ενσυναίσθηση.Πόσο απάνθρωπος μπορεί να είναι κανείς ώστε να μη συγκινείται στη θέα ενός κακοποιημένου, υποθερμικού, νηστικού και ανεπιθύμητου νεογέννητου που έρχεται κάποιο κρύο βράδυ με το ασθενοφόρο από επαρχιακό νοσοκομείο? Ήταν άραγε αρκετή η συρραφή του τραύματος της υπερώας που κάποιος μη-άνθρωπος προκάλεσε με θανατερό σκοπό? Χρειαζόταν περισσότερη φροντίδα εκτός από το εύκολο κόψε-ράψε του βαριεστημένου και ενοχλημένου μέσα στη νύχτα καθηγητή και τις διστακτικές χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις προσπάθειες των νεαρών γιατρών? Σίγουρα ναι γιατί αλλοιώς η ζωή θα συνέχιζε και την αυγή.Τρεις χιλιάδες μίλια δυτικότερα και χίλιες πεντακόσιες νύκτες μετά. Εδώ το περιβάλλον ανήκει στην επιστημονική φαντασία. Χειρουργική Μονάδα Νεογνών. High tech εξοπλισμός, υψηλή εξειδίκευση, άριστη εκπαίδευση, high standard of care. Σύνδρομο βραχέος εντέρου. Ουσιαστικά καθόλου λεπτό έντερο για απορρόφηση τροφής. Ασύμβατο με τη ζωή δια εντερικής θρέψης. Οι πιθανότητες για μεταμόσχευση και επιβίωση φτωχές. Καταραμένες στατιστικές! Η νοοτροπία του λαού συγκλονιστική. Η ποιότητα ζωής του θα ήταν φτωχή γεμάτη από πόνο με σχεδόν σίγουρη την ηπατική ανεπάρκεια από την χρόνια παρεντερική θρέψη. Οι γονείς αποχαιρετούν το πρόωρο μωρό τους αγκαλιασμένοι καθώς αυτό προσπαθεί να ανασάνει χωρίς τον αναπνευστήρα. Ασυγχώρητη η παράδοση χωρίς προσπάθεια έτσι για να μη χαλάμε τους αριθμούς μας.


ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΨΥΧΟΥΛΑ ΛΙΓΩΝ ΗΜΕΡΩΝ