Βίνσεντ βαν Γκογκ γεννήθηκε στο ολλανδικό χωριό Ζούντερτ (Zundert)
και ήταν ο πρωτότοκος από τα συνολικά οκτώ παιδιά της οικογένειάς του,
γιος του πάστορα Θεόδωρου βαν Γκογκ. Ήδη από τα πολύ νεανικά του χρόνια
παρουσίασε τάσεις μελαγχολίας και πρώιμα ψυχολογικά προβλήματα.
Σε ηλικία 16 ετών και αφού είχε ήδη καταπιαστεί χωρίς επιτυχία με
αρκετά επαγγέλματα, ασχολήθηκε για ένα διάστημα με το εμπόριο έργων
τέχνης, στην εταιρεία Goupilator & Company, όπου τον επόμενο χρόνο
προσελήφθη και ο αδελφός του Τεό βαν Γκογκ (Theo van Gogh). Το
1873, η εταιρεία τον μεταθέτει στο
Λονδίνο και αργότερα στο
Παρίσι.
Την περίοδο αυτή, εντείνεται το ενδιαφέρον του για τη θρησκεία,
επηρεασμένος εμφανώς και από την ιδιότητα του πατέρα του. Αφού
απολύεται από την εργασία του το
1876, επιστρέφει στο
Άμστερνταμ για να σπουδάσει
θεολογία. Οι σπουδές του διαρκούν για περίπου ένα έτος και το
1878 του ανατίθεται μία θέση ιεροκήρυκα στο
Βέλγιοκαι συγκεκριμένα στην υποβαθμισμένη περιοχή Μπορινάζ, όπου λειτουργεί
ορυχείο. Ο βαν Γκογκ κηρύτει για περίπου έξι μήνες επιδεικνύοντας
ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την
ένδειατων ανθρώπων της περιοχής. Αυτή είναι και η περίοδος κατά την οποία
ξεκινά να σχεδιάζει μικρά έργα και πιθανόν αποφασίζει να ασχοληθεί με
την τέχνη.
Οι πατατοφάγοι (1885)
Το
1880,
σε ηλικία 27 ετών, ξεικινά να παρακολουθεί τα πρώτα του μαθήματα
ζωγραφικής, ωστόσο σύντομα έρχεται σε ρήξη με τον δάσκαλό του, Αντόν
Μωβ (Anton Mauve), γύρω από καλλιτεχνικά ζητήματα. Τα επόμενα χρόνια
δημιουργεί έργα κυρίως επηρεασμένα από τη ζωγραφική του Ζαν Φρανσουά
Μιλλέ (Jean-François Millet), ενώ ταξιδεύει στην ολλανδική επαρχία
ζωγραφίζοντας θέματα που εμπνέεται από αυτή. Το χειμώνα του
1885,
παρακολουθεί μαθήματα στην Ακαδημία της Αντβέρπης, τα οποία όμως
διακόπτονται πολύ σύντομα αφού αποβάλλεται από τον καθηγητή της
ακαδημίας Ευγένιο Σιμπέρ (Eugene Siberdt). Παρά το γεγονός αυτό, ο βαν
Γκογκ προλαβαίνει να έρθει σε επαφή με την ιαπωνική τέχνη από την οποία
και δανείζεται στοιχεία ή πολλές φορές μιμείται την τεχνοτροπία της.
Αρκετές από τις προσωπογραφίες του, περιλαμβάνουν επίσης σε δεύτερο
πλάνο κάποιο έργο ιαπωνικής τέχνης.
Την άνοιξη του
1886 επισκέπτεται το
Παρίσι όπου ζεί με τον αδελφό του — επιτυχημένο πλέον έμπορο τέχνης — στην περιοχή της
Μονμάρτης, κέντρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Κατά την παραμονή του, έρχεται σε επαφή με τους
ιμπρεσιονιστές Έντγκαρ Ντεγκά,
Καμίλ Πισάρο,
Πωλ Γκωγκέν και
Τουλούζ Λωτρέκ. Επηρεάζεται σημαντικά από το κίνημα του
ιμπρεσιονισμού και ειδικότερα σε ότι αφορά τη χρήση του χρώματος. Ο ίδιος ο βαν Γκογκ κατατάσσεται περισσότερο στους
μετα-ιμπρεσιονιστέςζωγράφους. Χρησιμοποίησε συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά
διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος, το οποίο διακρίνεται από
την χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν.
Βάζο με 12 ηλιοτρόπια (1889)
Δύο χρόνια αργότερα, το
1888, ο βαν Γκογκ εγκαταλείπει τη γαλλική πρωτεύουσα και επισκέπτεται τη νότια
Γαλλίακαι την περιοχή της Προβηγκίας. Υπάρχουν αναφορές πως εκεί εμπνέεται
από το τοπίο καθώς και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία
προσπαθεί να αποδόσει και στη ζωγραφική του. Την περίοδο αυτή, επινοεί
και μία ιδιαίτερη τεχνική των στροβιλισμάτων με το πινέλο ενώ στους
πίνακές του κυριαρχούν έντονα χρώματα, όπως κίτρινο, πράσινο και μπλε,
με χαρακτηριστικά δείγματα τα έργα
Έναστρη νύχτα και μία σειρά πινάκων που απεικονίζουν ηλιοτρόπια. Το έργο
Κόκκινο αμπέλιαυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που κατάφερε να
πουλήσει ο βαν Γκογκ εν ζωή. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην
Αρλ, δέχεται και την επίσκεψη του ζωγράφου
Γκωγκέν.
Ωστόσο, μετά από λίγους μήνες, οι δυό τους διαφωνούν έντονα και λόγω
της ασταθούς ψυχικής του υγείας, ο βαν Γκογκ κόβει μέρος του αριστερού
του αυτιού καταλήγοντας στο νοσοκομείο της περιοχής. Υπάρχουν
ισχυρισμοί πως ο βαν Γκογκ είχε απειλήσει να σκοτώσει τον
Γκωγκέν και προέβη στο κόψιμο του αυτιού του αναζητώντας ένα είδος κάθαρσης από τις τύψεις του.
Έναστρη νύχτα (1889)
Το
1889εισάγεται στο ψυχιατρικό κέντρο του μοναστηριού του Αγίου Παύλου στον
Σαιν Ρεμύ, όπου και παραμένει συνολικά για ένα περίπου χρόνο πάσχοντας
από κατάθλιψη. Κατά την παραμονή του εκεί, συνεχίζει να ζωγραφίζει. Τον
Μάιο του
1890εγκαταλείπει την ψυχιατρική κλινική και ζει για ένα διάστημα σε μία
περιοχή κοντά στο Παρίσι, όπου παρακολουθείται από τον γιατρό Πωλ
Γκασέ, στον οποίο είχε συστήσει τον βαν Γκογκ ο ζωγράφος
Καμίλ Πισάρο. Στο διάστημα που παρακολουθείται ιατρικά, ο βαν Γκογκ παράγει ένα μόνο έργο, που αποτελεί προσωπογραφία του Γκασέ.
Τον
Ιούλιο του
1890, ο βαν Γκογκ εμφανίζει συμπτώματα έντονης κατάθλιψης και τελικά αυτοπυροβολείται στο στήθος στις
27 Ιουλίουενώ πεθαίνει δύο ημέρες αργότερα. Δεν είναι απολύτως βέβαιο ποιο ήταν
το τελευταίο του έργο, αλλά πρόκειται πιθανά για το έργο με τον τίτλο
Ο κήπος του Ντωμπινύ ή για τον πίνακα
Σιτοχώραφο με κοράκια.
Μετά το θάνατο του βαν Γκογκ, η φήμη του εξαπλώθηκε ραγδαία, με
αποκορύφωμα μεγάλες εκθέσεις έργων του που πραγματοποιήθηκαν στο
Παρίσι (
1901), το
Άμστερνταμ (
1905), την
Κολονία (
1912), τη
Νέα Υόρκη (
1913) και το
Βερολίνο (
1914).
Συνολικά δημιούργησε σε διάστημα περίπου δέκα ετών περισσότερα από
800 πίνακες και 1000 μικρότερα σχέδια. Σώζεται ακόμα εκτενής
αλληλογραφία του με τον αδελφό του, που περιλαμβάνει περισσότερα από
700 γράμματα.
Απο Wikipedia
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BD%CF%83%CE%B5%CE%BD%CF%84_%CE%B2%CE%B1%CE%BD_%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%BA
Δευ Νοε 12, 2007 11:46 am
ok twra markious???
