Ήρως ανίκατε μάχαν

Ήρως ανίκατε μάχαν




Καμιά φορά, σκεπτόμενοι τις μεγάλες επαναστάσεις του έθνους, φανταζόμαστε ανθρώπους γερούς σαν ντουλάπες με παχιά μουστάκια και διαπεραστικό βλέμμα να κραδαίνουν γιαταγάνια και να κατεβαίνουν με φόρα τα βουνά ισοπεδώνοντας τα πάντα στο πέρασμα τους. Επειδή όμως η αλήθεια πάντα απέχει απο αυτό που φανταζόμαστε, καλό θα ήταν να ορίσουμε την έννοια "ήρωας" κάπως διαφορετικά. Σίγουρα στο να είσαι ήρωας δεν βοηθάει το πάχος του μουστακιού, παρόλο που σου δίνει μια γοητεία αργότερα στις προτομές και στις προσωπογραφίες, αυτό που πραγματικά κάνει κάποιον ήρωα είναι η υπέρβαση, αλλά ποιά υπέρβαση εννοούμε;
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε πως για να γίνει κάποιος ήρωας δεν πρέπει να σκέφτεται λογικά, "πολλοί μας είπανε τρελούς" αναφέρει ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα του. Είναι η φύση της επανάστασης αυτή, της κάθε επανάστασης, αν το καλοσκεφτείς θα δεις πως δεν συμφέρει, θα πεις "γιατί να χάσω εγώ τη βολή μου ή τη ζωή μου για τους άλλους;" η θα πεις "τι πάω να κάνω τώρα, αφού θα αποτύχω απέναντι σε τόσο μεγάλες δυνάμεις" η θα θέλεις να προστατέψεις την οικογένεια σου τη μάνα σου τη γιαγιά σου και το σύμπαν ολόκληρο προκειμένου να κάτσεις στα αυγά σου τελικά. Μπορεί να το σκεφτείς και ακόμη πιο ψύχραιμα και να πείς "ας πούμε οτι κάνω επανάσταση και διώχνω τους κανάγιες, μετά τι κάνουμε;", πραγματικά αυτό το μετά είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της κάθε αλλαγής μιας και πολλές επαναστάσεις αποτυγχάνουν στο μετά...
Ο πιο εύκολος τρόπος λοιπόν για να πάρει κανείς τα όπλα, κυριολεκτικά και μεταφορικά είναι να μην υπολογίσει ούτε το μετά ούτε τις συνέπειες ή όταν δεν έχει τίποτα πια να χάσει πέρα απο την μίζερη ύπαρξη του.
Και πηγαίνοντας τώρα λίγο παρακάτω θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα αληθινό για να γίνω πιο σαφής.
Στην πόλη του Ρεθύμνου, την περίοδο της τουρκοκρατίας, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε, οι Τούρκοι είχαν μαζέψει στην πλατεία όλους τους κατοίκους της περιοχής και τους ρώταγαν, "θα τουρκέψεις;", όλοι απαντούσαν ναι και γλίτωναν την εκτέλεση...όλοι, όχι και όλοι, 4 αδέρφια(που το όνομα τους ξεχνώ) είπαν οτι δεν θα τουρκέψουν και αποκεφαλίστηκαν, αργότερα ονομάστηκαν άγιοι και χτίστηκε μάλιστα και Εκκλησία προς τιμήν τους στο κέντρο της πόλης που ονομάστηκε "4 μάρτυρες".
Με την πρώτη ματιά η θυσία τους μοιάζει μάταια, δεν κέρδισαν τίποτα, δεν ωφελήθηκε άμεσα η αντίσταση και έδωσαν και την ευκαιρία στον κατακτητή να δείξει στο τρομαγμένο πλήθος τι βαρβαρότητες ήταν ικανός να κάνει αν δεν καθόταν καλά. Με μια πιο προσεκτική ματιά όμως αυτοί οι ήρωες κατάφεραν να δείξουν στους υπόλοιπους ότι σημασία δεν έχει μόνο να επιβιώσεις, αλλα και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες θα επιβιώσεις, γέννησαν το μίσσος μέσα τους, το δίλλημα, τους έκαναν να αμφισβητήσουν τον εαυτό τους και να έχουν εφιάλτες το βράδυ που έμειναν άπραγοι βλέποντας τους συγχωριανούς τους να πεθαίνουν. Επίσης άνθρωποι σαν και αυτούς εμπνέουν ή έστω θα έπρεπε να εμπνέουν τις μελλοντικές γενιές ώστε να χτυπήσει λίγο πιο δυνατά η καρδιά τους και να βρουν τη δύναμη να αντισταθούν στην κάθε μικρή η μεγάλη υποταγή που τους υποχρεώνουν, γιατί είναι αλήθεια πως μπροστά στην μαζική εναντίωση του λαού κάθε κατεστημένο υποχωρεί σαν χάρτινος πύργος μιας και ο ίδιος ο λαός είναι ο θεμέλιος του λίθος.

Agaphte Poexania.
Ti na po tora..oti me vriskeis symfono....varieme na to grapso...ha ha...alla echeis dikio.
To mono pou thelo na prostheso sthn analysh sou, pou sou eipa einai gia mena 100% sosth, einai oti h morfh palhs-agwna-"h oti thes esy", prepei na prosarmozete me tous kairous. Ayto to grafo giati akouo sychna atoma me pragmatikh thelhsh na kanoun kati na dialegoun lathos glossa (vlepe na mhlas gia proletariato kai mporzouazia se enan pou echei anatrafei me Pegkh Zhna-oraiotath kyria tou ellhnikou pentagramou- ) einai mallon ektos pragmatikothtas.
Ara nai, sthn opia epanastash ferei kati se ayton ton topo, alla dystichos kai oi pio dynamikoi pyrhnes -me exeresh ligosta atoma- narkisistika aytoeylogoun ta epanastatika tous genia me mia glossa tou telous tou 18 aiona les kai vghke apo ta chronontoulapa kai se telikh den dhnoun mhnhma, den dinoun mia grammh.
Gi'ayto tha me akouseis sychna na leo kai apo to forum oti "perase h epochi twn mazikwn epanastasewn, kai ayto pou prepei na kanoume einai h mikro-epanastaseis ston mikrokosmo mas".
Giati an oloi poume apo ena "ochi" se mia ptychi ths Ellhnikhs kakomhrias mas tha deis oti kati tha allaxei kai den tha ginei to tsirko ths 17Noemvrh (me sevasmo milao gia tous anthropous pou se mia istorikh stigmh eipan "ochi" kai ochi chlevasmo gia na einai xekatharo).
Kai an thes kane ena dhmopsifisma...kai grapse posoi arage theloun thn epanastash...pososto 90% thetiko tha vgaleis, an rothseis to "ti theloun na alaxei"...pososto 50% toulachiston tha sou pei.."ola" ..ara ..."tipota".

Kai gia na valoume kai ena stocho...osoi einai apo chania...sthn archi ths Apokoronou kathete enas zhtianos schedon kathe mera.
Mhn tou dosete chrimata, doste tou kamia frantzola psomi h kana kouti gala...etsi apo tous Nija tou Katana peite.
Etsi toulachiston tha faei kati...kai meta opios echei kone kai visma...as tou ftiaxei kai kana vivliario aporeias na mporei na paei sto nosokomeio otan arosthsei.

Ayta...TheV (Gia tous Filous Giorgos)