etsi gia na mhn lete oti sas exo grapsei parte ena postaki poy egrapsa xtes sto blog kai pisteyo to shkonei h atmosfaira toy forum
Υπάρχει πάντα κάποια στιγμή στη ζωή ενος ανθρώπου που καταλήγει μεταξύ
Σκύλας και Χάρυβδης, γκρεμού και ρέματος, fatality και babality(στην
κατα mortal kombat θεωρία). Εκείνη τη στιγή καλείτε να δείξει απο τι
είναι φτιαγμένος(η με τί είναι φτιαγμένος), να δείξει την πάστα του και
τις αντοχές του, σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκομαι τώρα και εγώ.
Γυρνώντας απο τη δουλειά παρατήρησα πως το αμάξι έχει το πίσω δεξιό
λάστιχο τρύπιο, ήμουν αρκετά κουρασμένος και πεινασμένος εκείνη την ώρα
για να το αντιμετωπίσω και το άφησα για αργότερα χωρίς να υπολογίσω ο
άμοιρος τις συνέπειες. Απο το δρόμο κιόλας προς το σπίτι είχα
παραγγείλει φαγητό, το κακό ήταν πως όταν μπήκα μέσα διαπίστωσα πως δεν
υπήρχε φράγκο, τουλάχιστον όχι σε χάρτινη μορφή. Έψαξα κάτω απο
καναπέδες, μέσα σε τσέπες ρούχων που πήρα απο το καλάθι των απλύτων,
άνοιξα συρτάρια που είχα να ανοίξω μήνες μέχρι που συγκέντρωσα το
επαρκές ποσό των 8 ευρώ μετά απο πολύ κόπο, πιστέψτε με αν ήταν
χριστούγεννα θα είχα βγεί να πώ τα κάλαντα στη γειτονιά, πιο εύκολο θα
ήταν.
Όλα καλά θα μου πείτε, αφού τα κατάφερες και έφαγες, ούτε του παπά να
μην το πείς(δεν θα το πώ θα το πάρω στον τάφο μου μείνετε ύσηχοι), ναι
αλλα τώρα τι κάνουμε που είναι βράδυ και ξαναπεινάω;
Ανοίγω το ψυγείο και μέσα βρίσκω "βιολογία", συγκεκριμένα το κεφάλαιο
που μιλάει για την αποσύνθεση και την ανακύκλωση της οργανικής
ύλης...ύστερα το κλείνω πριν μου κοπεί η όρεξη.
Η κοντινότερη τράπεζα απέχει 5-6 χιλιόμετρα και τώρα με τις απεργείες
ποίος μου εγγυάται οτι και να πάω θα βρώ λεφτά; Βρίσκομαι στο σημείο
χωρίς επιστροφή, έχω πανικοβληθεί, σκέφτομαι να ψαρέψω τα ψαράκια του
συντριβανιού μου και να τα τηγανίσω, μα τι λέω σάμπως έχω λάδι; Φοβάμαι
πως αυτό θα είναι το τελευταίο μου άρθρο, μια κραυγή αγωνίας, ίσως το
διαβάσει κάποιος σουβλατζής και με λυπηθεί να μου κάνει το τραπέζι,
ίσως η unicef η οι γιατροί χωρίς σύνορα ή έστω να κάνει ένα ντοκυμαντέρ
για το πρόβλημα μου ο ALL Gore, κάποιος, οποιοσδήποτε!
Κοιτάζω τα σκελετωμένα μου χέρια να γράφουν στο πληκτρολόγιο, ευτυχώς
ξέρω σχεδόν τυφλό σύστημα και δεν χρειάζεται να τα κοιτάζω πολύ, πόσες
μέρες να μου μένουν ακόμα; Μέρες, θα είμαι τυχερός αν είναι μερικές
ώρες, εξαντλούμαι, αυτό ήταν.
Βρίσκομαι σε δύσκολη θέση σας λέω, Βοηθήστε με...
Τετ Απρ 02, 2008 7:31 am
